جودو ایران که از تحریم بین المللی خارج شده، نشان داده که مدیریتی ناتوان دارد که امیدی بدان وجود ندارد.
جودو ایران سیر قهقرایی در سال های اخیر داشته که با یک مرور ساده می توان بدان اذعان داشت. از روزی که آرش میراسماعیلی به ریاست این فدراسیون رسید، قابل پیش بینی بود که راه به جایی نخواهد برد که تا کنون نیز نبرده و نخواهد برد که حتی برخی عنوان می دارند ره کنونی به ترکستان می رسد که در آن مسیر نیز قرار دارد.
محرومیت بین المللی فدراسیون جودو که ریشه در یک سوء مدیریت داشت، باعث شد تا این رشته دچار خمودی و تعطیلی غیررسمی شود. اکنون نیز بازیهای آسیایی هانگژو و مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا نیز نشان داد که مشت این رشته خالی تر از آن چیزی است که تصور می شد.
حالا با فدراسیونی مواجهیم که آینده ای مبهم و تاریک پیشرو دارد و امیدی نیز به اصلاح آن وجود ندارد. به نظر می رسد نهادهای تصمیم سازی ورزش کشور مانند وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بایستی بدون رودربایستی تدبیری کنند و تصمیماتی درست و مبتنی بر واقعیت ها در نظر بگیرند.
